Kontakt

tel. 87 520 22 51

fax 87 520 22 52


zsliz.olecko1@gmail.com

 

19-400 Olecko

ul. Gołdapska 29

 

„SZKOŁA.PL” w ZSLiZ

Co by się stało, gdyby nauczycieli w szkole zastąpiła sztuczna inteligencja, głos kontrolujący obecność uczniów, ich emocje, poziom stresu? Gdyby w szkole zabrakło człowieka, a wszelkie rozmowy toczyły się za pomocą smartfonów? 

Czy zniknęłyby problemy młodzieży, takie, jak: stany lękowe, samookaleczenia, zaburzenia odżywiania, samobójstwa, nerwice, depresje?

Na te i wiele innych, poważnych pytań próbuje odpowiedzieć spektakl „Szkoła.pl” Podlaskiego Teatru Współczesnego z Augustowa. 16 marca 2023 roku obejrzeliśmy występ sześciu aktorek, rówieśniczek naszych uczniów: Zuzanny Bućko, Oliwii Wojciechowskiej, Oliwii Wasilewskiej, Aleksandry Rokity, Anety Staniszewskiej, Elizy Szczeciny. Spektakl  wyreżyserował  pan Paweł Aksamit, który również wprowadził widzów w temat.

Wrażenia naszych uczniów były tak różnorodne, że warto oddać głos im samym: „kontrowersyjny”, „fajny”, „nieszablonowy”, „myślałam, że będzie kicha, a było super”, „naprawdę świetnie grali”, „chyba do końca nie zrozumiałem”, „ciekawy”, „super”, „średni”, „przyjemne odstresowanie od lekcji”, „fajnie zostało przedstawione”.

„Spektakl opowiadał o problemach dzisiejszej młodzieży, o ich wołaniu o pomoc i sposobach, w jaki to robią. Ukazany świat szkoły jest zmechanizowany, zamiast nauczycieli lekcje prowadzi komputer (…) najbardziej w pamięci utkwiła mi scena, kiedy przyjaciółki z klasy porozumiewały się za pomocą smartfonów, a siedziały obok siebie. Spektakl nie tylko bawił, ale przekazał nam bardzo trudną wiedzę, o której młodzież boi się mówić.” (Kornel)

„W spektaklu ukazane było znaczenie technologii w naszym życiu. Doprowadza to do zwiększenia problemów, np. chorób psychicznych, depresji. Postęp technologii pozbawi nas relacji międzyludzkich, sprawi, że staniemy się aspołeczni i będziemy ciągle korzystać
z telefonów, tabletów, Internetu. Uważam, że spektakl zachęca do relacji z drugim człowiekiem. Tylko człowiek potrafi z nami porozmawiać, doradzić, przytulić i pocieszyć. Obecność drugiego człowieka w naszym życiu pomaga nam w pokonywaniu trudności.” (Marta)

„Spektakl był świetny. Opisane były problemy młodych ludzi, z którymi nie są w stanie sobie poradzić. Nauczycieli zastąpiła sztuczna inteligencja. Występ wykonany był przez naszych rówieśników, dzięki czemu jeszcze bardziej skłaniał nas do refleksji i przemyśleń.” (Martyna)

„Młode aktorki, żywiołowe, zabawne, empatyczne, wrażliwe, otwarte na krytykę” (Urszula)

Spektakl w jasny sposób przedstawiał, z czym się zmagamy i jak technologia zmienia nasze życie – kiedyś karą był zakaz wyjścia na podwórko, aby spotkać się z kolegami, dziś karą jest zabranie telefonu (…) współczesny człowiek nie potrafi wyrazić swoich emocji, nie umie rozmawiać z innymi, prosić o pomoc. Technologia ograniczyła nas umysłowo i emocjonalnie.” (Zuzia)

„ Moim zdaniem świat zmierza w złym kierunku z powodu drastycznego postępu technologii. Ludzie w tych czasach potrzebują człowieczeństwa i pomocy od drugiej osoby.” (Dominik)

„ Podobała mi się forma przedstawionych sytuacji, była prosta i zrozumiała. Uważam, że szkoła bez nauczycieli nie ma sensu, oni nie tylko nas uczą , ale pomagają w różnych sytuacjach.” (Emilia)

„Spektakl uświadomił mi, jak może wyglądać anoreksja, nerwica, lęk społeczny czy samookaleczenie. Większość rodziców uważa, że młodzi ludzie nie mogą mieć trudności w życiu codziennym, ponieważ nie doświadczyli jeszcze prawdziwego życia.” (Kinga)

„Każdy z nas powinien wspierać i pomóc w momencie, kiedy widzimy, że osoba z naszego środowiska niekoniecznie się w nim odnajduje, warto wyciągnąć rękę.” (Weronika)

„Szkoda, że młodzi ludzie zamiast mieć beztroskie życie i wykorzystać je w 100%, muszą zmagać się z ciężkimi chorobami psychicznymi.” (Weronika)

„Uważam, że taki spektakl powinna zobaczyć każda młoda osoba, ale również rodzice. Pokazuje on problemy młodzieży, które stają się przyczyną niezrozumienia oraz wielu samobójstw.” (Nadia)

                                                                                                            

Autor: Urszula Romotowska